Panic attack یا وحشت‌زدگی عبارت است از حملهٔ حاد شدید اضطراب همراه با احساس مرگ قریب‌الوقوع که فراوانی بروز آن‌ها از چند حمله در یک روز تا یک مورد در سال، متفاوت است. اختلال وحشت‌زدگی، نوعی وضعیت روانی از گروه اختلالات اضطرابی است که با هجوم ناگهانیِ وحشت به بیمار و ترس شخص از وقوع مجدد آن‌ها مشخص می‌شود. این حملات که معمولاً بیش از چند دقیقه طول نمی‌کشند، با علایمی چون تپش قلب، عرق‌کردن، احساس تنگی نفس و فشردگی در قفسهٔ سینه، احساس از دست‌دادن تعادل یا گیجی همراه است. این علایم آنقدر گسترده هستند که افراد فکر می‌کنند دچار سکتهٔ قلبی شده‌اند و می‌ترسند که بمیرند. با وجودی که خود بیمار فکر می‌کند که مرگ یا آسیب جسمی قریب‌الوقوع است، اما حملهٔ پانیک باعث عوارض جسمانی (همانند مرگ یا سکتهٔ قلبی) نمی‌شود. بنابراین حمله پانیک، اگر هم روی دهد، مدت محدودی دارد و به هیچ عنوان مرگ‌آور و خطرناک نیست. هرچند خطر خودکشی برای بیماران مبتلا به حملهٔ پانیک بسیار بالاست.
برای اینکه با این بیماری و عوامل و علائم آن آشنا شوید، ادامه مطلب را بخوانید.
نشانه‌ها و علائم پانیک اتک
اکثر افرادی مبتلا به پانیک اتک یا panic disorder هستند یک یا برخی از موارد زیر را تجربه می کنند:
- ضربان قلب شدید و تپنده (تپش قلب بالا)
- احساس ضعف
- تعریق
- حالت تهوع
- درد قفسه سینه
- تنگی نفس
- تنگی در گلو
- لرز و لرزش
- گرگرفتگی
- لرزش اندام
- احساس خفگی
- سرگیجه و سبکی سر
- بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن
- خشکی دهان
- نیاز به توالت رفتن
- زنگ زدن گوش
- احساس ترس یا ترس از مرگ
- تپش و پیچش معده
- سوزن سوزن شدن انگشتان
- احساس عدم واقعیت یا جدایی
- احساس قریب‌الوقوع خطر یا مرگ
- ترس از دست دادن کنترل
علل ایجاد پانیک اتک
هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث اختلال هراس میشه. برخی از تحقیقات نشون می‌ده که واکنش طبیعی بدن در برابر جنگ یا فرار از خطر، در حملات پانیک دخیله. مثلا اگه یه خرس گریزلی دنبال‌تون بیاد، بدن به‌طور غریزی واکنش نشون می‌ده.
ضربان قلب و تنفس با آماده شدن بدن برای شرایط تهدید‌کننده‌ی زندگی افزایش پیدا می‌کنه. بسیاری از واکنش‌های مشابه در حمله‌ی پانیک هم رخ می‌ده اما علت اینکه چرا حمله‌ی وحشت زمانی رخ می‌ده که هیچ خطر آشکاری وجود نداره؛ ناشناخته است. اما همه چیزهایی که در ادامه می بینید، می تواند در بروز حمله عصبی موثر باشد:
- ژنتیک
- استرس عمده
- خلق‌وخویی که نسبت به استرس حساس تره یا برای احساسات منفی مستعدتره.
- تغییرات خاصی در نحوه‌ی عملکرد بخش‌هایی از مغز
- آسیب پذیری بیشتر در مقابل حملات وحشت به واسطه ی ویژگی های بیولوژیک
- تمایل به ایجاد اختلال هراس در خانواده‌های مضطرب و معتاد وجود داره.
- عدم تعادل انتقال‌دهنده‌های عصبی (پیام‌رسان‌های شیمیایی) در مغز
- سابقه‌ی خانوادگی اختلال هراس
- تجربه‌ی زندگی آسیب‌زا یا بسیار استرس‌زا ، مانند عزاداری مخصوصا در دوران کودکی
در صورت بروز علائم حمله عصبی، به کدام پزشک مراجعه کنیم؟
اگر علائم حمله پانیک دارید، در اسرع وقت به دنبال کمک پزشک عمومی باشید. حملات هراس درحالی‌که بسیار ناراحت‌کننده هستند، اما خطرناک نیستند. مدیریت حملات پانیک به‌تنهایی دشواره و ممکنه بدون درمان بدتر هم بشه.
در مراجعه به پزشک مشاور مثلا مشاور خانواده، علائمتون رو توضیح می‌دید، اینکه چند بار بهش دچار شدید و مدت زمانی که حمله رو تجربه کردید.
ممکنه معاینه‌ی فیزیکی هم انجام بشه تا سایر شرایطی رو که می‌تونه باعث علائم بشه، بررسی کنن.
اما تجربه به من ثابت کرده که در این گونه از مواقع، حتی تماس تصویری با دوستان و آشنایان هم می تونه موثر و کمک کننده باشه.
البته با پیشرفت تکنولوژی، الان حتی تماس تصویری از اسکایپ، واتس اپ، اینستاگرام و باقی اپ ها با مشاور و متخصص هم ممکنه.
بین مراجعه کنندگان حضوری که داشتم، تونستم مشکلاتشون رو با ارجاع اونها به مرکز مشاوره تخصصی و حتی روان درمانی و روان کاوی حل کنم. اما بعضی از بیماران رو نمیشد با تماس تصویری و مشاوره آنلاین درمان کرد. اگر در شهر تهران حضور دارین، مرکز مشاوره بینش نوین رو توصیه می کنم. مسیرشون سرراسته و با مترو و اتوبوس بی آر تی هم میشه رفت اونجا. فضای بزرگی دارن و سیستم نوبت دهی شون خوبه.
مرکز مشاوره دانشگاه تبریز هم برای ساکنین تبریز و شهرهای اطرافش خوبه. هم از متد روز دانشگاهی استفاده می کنند و هم استفاده از اون برای دانشجوها با تخفیف ویژه همراهه.
تا یادم نرفته بگم که درمان پانیک اتک، قطعی و همیشگی نیست و هدف از گفتن راهکارها و حتی مصرف دارو، کنترل اون هستش.شما باید یاد بگیرین که با این بیماری کنار بیاید و اون رو کنترل کنید. فکر کنید که ممکنه هر لحظه و هر جایی به سراغتون بیاد. ببابراین ازش نترسید و سعی کنید باهاش رفیق باشید.
یه مطلبی رو دیشب داشتم در موردش می خوندم، بد نیست شما هم یه نگاهی بهش بندازید. فکر میکنم خوندش برای پزشکان و روانکاوان و متخصصان روانشناسی خالی از لطف نباشه.
این یک نظر آزمایشی است.